Z okazji urlopu przeczytałam wreszcie coś Robina Cooka. Padło na Oślepienie, pierwszą część z serii o Laurie Montgomery. Choć w moim domu rodzinnym zawsze było dużo książek, zwłaszcza kryminałów, Cook akurat w bibliotece się nie znalazł. Teraz już wiem dlaczego. (więcej…)
Z roku na rok ukazuje się coraz więcej adaptacji – szczególnie jeśli jest się Stephenem Kingiem, który ma ostatnio wyjątkowe wzięcie. W tym roku również czeka na nas sporo ekranizacji, przygotowałam zatem kilka wybranych, moim zdaniem najciekawszych – nie tylko ze względu na materiał wyjściowy, lecz także ze względu na obsadę. Pominęłam kontynuacje (w rodzaju Tego 2) oraz produkcje, których data premiery nie jest pewna. Na które tytuły wy czekacie?
Ludzkość zapomniała o niejednym odkrywcy, pisarzu, kompozytorze, filmowcu – ludziach, których osiągnięcia nie są wymieniane w żadnych podręcznikach. Takie nazwiska można by mnożyć: Nikola Tesla, Alice Guy-Blaché, Sergiusz Piasecki, Thomas Alexandre Dumas… Przyczyny tego gapiostwa są różne, od niesprzyjającego momentu w historii po konkurenta z większą siłą przebicia. (więcej…)
Każdy, kto kiedykolwiek rozmawiał ze mną o literaturze, wie, że bezgranicznie uwielbiam twórczość Joanny Chmielewskiej (tę starszą, rzecz jasna). Zdarza się, że czytam jakąś książkę i nagle jakieś sformułowanie odbija mi się echem w głowie, wyczuwam wpływ języka i humoru Chmielewskiej. Pierwszy raz natomiast zdarzyło mi się, że przeczytałam książkę, która w całości kojarzyła mi się wyłącznie z nią.
Wydawało mi się, że takie zestawienie nie sprawi mi większego kłopotu. Przeczytałam sporo książek, co za sztuka wybrać te, które lubię, mimo że nie były może najlepszą literaturą? Okazuje się, że całkiem spora, bo ostatnio wciąż czytam mniej niż kiedyś, a w dodatku teraz raczej wracam do już znanych tytułów, bo zdążyłam sporo zapomnieć. (więcej…)
Dziś mija pięć lat od śmierci Joanny Chmielewskiej.
Chociaż jej nowsza proza już mi nie odpowiada, wciąż mam spory sentyment do jej starszych książek. Wracam do nich często, bo są pełne humoru, zróżnicowanych postaci i języka, a do tego wciąż bawią mnie tak samo, jak dziesięć czy piętnaście lat temu, gdy czytałam je pierwszy raz.